هتل ها می توانند یک طبقه ، چند طبقه و یا مرتفع باشند. علاوه بر اتاق های مهمان ، فضاهای جانبی و چند منظوره موجود در این ساختمان ها عبارتند از فروشگاه ها ، دفاتر ، سالن های غذاخوری ، آشپزخانه ، سالن استراحت ، آمفی تئاتر ، سالن های اجتماعات ، استخرهای شنا و غیره که طراحی سیستم تهویه مطبوع هتل ها را با چالش مواجه می کند و باید سیستمی مناسب برای آن انتخاب شود تا پاسخگوی نیازهای سرمایشی ، گرمایشی ، رطوبتی و پاکسازی هوای تمام بخش ها باشد

معیارها و مفاهیم طراحی تهویه مطبوع هتل ها

۱ . اجتناب از بزرگ انتخاب کردن غیر ضروری تجهیزات و کاهش هزینه های بهره برداری و جاری دستگاه ها در هنگام طراحی سیستم تهویه هتل ها

۲ . استفاده از سیستم تهویه مطبوع بدون صدا (مانند فن کویل) در اتاق های هتل با قابلیت تنظیم ساده

۳ . تامین هوای تازه به مقدار کافی در قسمت های مختلفی از هتل برای وجود هوای با اکسیژن کافی با استفاده از دستگاه هواساز

۴ . به کار بردن سیستم هایی که حداقل فضا را اشغال می کنند و و کم بودن مجموع هزینه های سرمایه گذاری و بهره برداری

۵ . استفاده از سیستم توزیع هوا به صورت مرکزی (هواساز) برای اماکن عمومی

۶ . سیستم های مورد استفاده در هتل باید به تعمیرات کمتری نسبت به سایر اماکن نیاز داشته باشند و نگهداری آنها آسان باشد زیرا از کار افتادن سیستم سرمایش و گرمایش هتل به معنای از دست دادن درآمد است. استفاده از چندین دستگاه سرمایش و گرمایش (برای مثال چند چیلر به صورت ترکیبی با یکدیگر) موجب اطمینان از تداوم برقراری سرویس می گردد. برای زمان قطع برق می توان دیزل ژنراتور اضطراری در نظر گرفت.

۷ . در طراحی سالن نمایش هتل باید به هماهنگی سیستم های تهویه مطبوع با معماری توجه شود. سالن نمایش هتل باید دارای سیستم تهویه مطبوع مختص به خود باشد.

۸ . با انتقال هوا از درون فضاهای دارای تهویه مطبوع به قسمت های خدماتی (از قبیل آشپزخانه و رختشویخانه) می توان هزینه های بهره برداری را کاهش داد.

۹ . سیستم مدیریت انرژی اتاق مهمان ها را به گونه ای می توان طراحی کرد که وقتی کسی در اتاق حضور ندارد ، سیستم تهویه مطبوع سرمایشی و گرمایشی هتل در آن بخش ها به صورت خودکار خاموش شده یا تنظیم درجه حرارت آن تغییر کند.

انواع سیستم ها برای تنظیم رطوبت ، سرمایش و گرمایش هتل ها

۱ . سیستم بویلر ، چیلر ، فن کویل و هواساز

در اکثر هتل ها برای اتاق مهمان ها از سیستم فن کویل های متصل به دستگاه های مرکزی مستقر در بیرون از ساختمان (پشت بام یا موتورخانه) هتل از جمله چیلر (یا مینی چیلر)  و بویلر (یا پکیج) استفاده می شود. فن کویل ها دستگاه هایی با ساختار ساده کویل (لوله های مسی با پره های آلومینیومی) و فن های سانتریفیوژ هستند که آب سرد فرستاده شده از سوی چیلر و مینی چیلر یا آبگرم فرستاده شده از سوی بویلر یا پکیج در کویل آنها جاری شده و فن با عبور دادن هوا از اطراف کویل ، موجب کاهش یا افزایش دمای هوای داخل اتاق ها و سالن ها می شود.

در بخش هایی هم که به تامین هوای تازه نیاز باشد یا از فن کویل کانالی و یا از دستگاه هواساز استفاده می شود. دستگاه هواساز به صورت مرکزی نصب شده و با کانال کشی به قسمت های مختلف ساختمان متصل می شود که علاوه بر کاهش و افزایش دمای هوا (هواساز نیز مانند فن کویل دارای کویل و فن است) قابلیت فیلتر نمودن دقیق و متناسب با نیاز هر ساختمانی را داشته و می توان با افزودن تجهیزات رطوبت زن و رطوبت زدا به آن ، کنترل رطوبت را نیز انجام داد. در انتخاب سیستم تهویه مطبوع برای سایر قسمت های هتل (به جز اتاق مهمان ها) آزادی عمل بیشتری وجود دارد. به دلیل زیاد بودن مقدار هوای تازه مورد نیاز ، این سیستم ها غالبا از نوع سیستم های تمام هوا خواهند بود.

۲ . سیستم بویلر ، VRF ، فن کویل و هواساز

این سیستم نیز مشابه سیستم قبلی است. VRF ها که در دو نوع کلی و عمومی EHP و GHP موجود هستند وظیفه ارسال مبرد (از طریق لوله های مسی) به فن کویل ها و هواساز را دارند. در واقع در سیستم قبلی ، آب سرد و گرم به فن کویل ها ارسال می شد تا سرمایش و گرمایش اتاق های هتل تامین شود ولی در این سیستم ، مبرد ارسالی است که عمل سرمایش و گرمایش هوا را در فن کویل ها و هواساز انجام می دهد.