طراحی سیستم تهویه مطبوع گرمایشی و سرمایشی برای مراکز ارتباطات از جمله مراکز تلفن ، ایستگاه های رادیویی ، استودیوهای تلویزیون و ایستگاه های گیرنده و فرستنده امری تخصصی است که بایستی بر اساس معیارهای خاصی انجام گیرد.

معیارهای طراحی سیستم تهویه مطبوع مراکز ارتباطات

۱ . در اکثر مراکز ارتباطی برای اینکه دستگاه ها از کار نیافتد و عمر تجهیزات نیز زیادتر شود باید درجه حرارت و رطوبت را ثابت نگه داشت. استفاده از سیستم های تهویه مطبوع در اینگونه مراکز موجب کاهش دفعات تعویض هوا و تصفیه هوا خواهد شد و احتمال خرابی رله ها ، اتصالات الکتریکی و سایر تجهیزات حساس کاهش می یابد.

۲ . در استودیوهای رادیو و تلویزیون باید در مورد حذف گرمای تولید شده و کنترل صدا بررسی دقیقی صورت گیرد. در این استودیوها باید مشکلات جابه جایی هوا و تغییرات بار روشنایی و بار افراد حاضر در استودیو را نیز در نظر داشت. در این مبحث فقط تهویه مطبوع استودیوهای تلویزیونی بررسی خواهند شد زیرا اکثر این مشکلات در استودیوهای رادیویی نیز وجود دارد.

۳ . اگرچه در مراکز تلفن بار اصلی تهویه مطبوع ناشی از تجهیزات است ولی در مراکز دیگر بار افراد در حال کار با دستگاه ها را نیز باید در نظر گرفت. در استودیوهای تلویزیونی بار سیستم روشنایی بسیار زیاد است و احتمال دارد مقدار آن در طی یک فاصله زمانی نسبتا کوتاه شدیدا تغییر کند. بنابرین دستگاه های تهویه مطبوع سرمایشی و گرمایشی باید انعطاف پذیری فوق العاده ای داشته باشند و بتوانند پاسخگوی تغییرات سریع و وسیع باشند. در برخی استودیوها ، جایگاه تماشاگران نیز وجود دارد و معمولا این جایگاه ها با شیشه از استودیو جدا می شوند تا از نظر صوتی و حرارتی بر تهویه مطبوع استودیو تاثیر نگذارند.

۴ . در استودیوهای تلویزیونی قسمت هایی نظیر اتاق های کنترل و استودیوهای فیلمبرداری از اهمیت بسیاری برخوردار هستند. ناحیه تماشاگران را می توان مشابه ساختمان های تجمعی در نظر گرفت. هر ناحیه باید سیستم توزیع هوای مختص به خود را داشته باشد و یا حداقل سیستم کنترل آن از سیستم استودیو مجزا باشد.

۵ . سیستم توزیع هوای انتخابی باید از نوع دو کانالی ، تک کانالی با کویل های کمکی گرمایی و سرمایی ، هوارسان (هواساز) چند منطقه ای و هواساز حجم متغیر باشد تا بتوان به شرایط مورد نظر دست یاقت. طرح سیستم توزیع باید به گونه ای باشد که بتوان سرمایش و گرمایش همزمان را تامین کرد. مگر اینکه گرمایش مورد نیاز از طریق بازیافت حرارت تامین شده باشد.

۶ . مقدار بار گرمایش استودیوها به ندرت از ۱۰۰ تن برودتی تجاوز می کند. حتی اگر استودیو جزئی از یک ساختمان یا مرکز بزرگ ارتباطات است ، سیستم سرمایش آن باید اختصاصی باشد تا در مواقع اضطراری وقفه ای پیش نیاید. اگر برای استودیوها دستگاه چیلر تراکمی در نظر گرفته می شود ، باید محل نصب آن به گونه ای باشد که صدای دستگاه به داخل استودیو وارد نشود.

۷ . برای تامین شرایط مناسب در اتاق های کنترل ویدیوئی که در آنها مدیران فنی و برنامه حضور دارند ، تعداد دفعات تعویض هوا را حدود ۳۰ بار در ساعت باید در نظر گرفت.

۸ . سیستم توزیع هوا باید به گونه ای طراحی ، ساخته و نصب شود که از ایجاد گردابه در درون کانال ها و استودیو جلوگیری شود.

۹ . سطح صدای تولیدی باید ۲۰ تا ۲۵ باشد و بنابرین ضرورت دارد که حداقل در قسمتی از کانال های رفت و برگشت و تخلیه هوا از مواد صداگیر استفاده شود. چنانچه یک کانال به بیش از یک اتاق ارتباط دارد باید برای جلوگیری از انتقال صدا بین اتاق ها از تله های صوتی استفاده گردد. در محل عبور کانال ها از درون بازشوهای دیوار با کف باید اطراف کانال با مواد صداگیر کاملا پر و هوابند شود. دهانه های خروجی فن های تغذیه هوا و دهانه های ورود به مکنده های برگشت و تخلیه هوا باید مجهز به تله صوتی باشند. همچنین باید اتصال سیستم کانال کشی به فن ها و مکنده ها با مصالح انعطاف پذیر و غیر فلزی انجام شود. لوله های درون استودیوها و فضاهای مجاور آنها باید دارای تکیه گاه مناسب و ضد ارتعاش باشند تا از انتقال صدا جلوگیری شود.