واحدهای فن کویل ، نیازمند آب گرم و سرد هستند. کیفیت عملکرد ، سهولت تعمیرات و هزینه های اولیۀ سیستم توزیع آب در سیستم های تمام آب بستگی به آرایش شبکۀ لوله کشی دارد. متداول ترین نوع شبکه لوله کشی در این سیستم ، شبکه دو لوله ای و چهار لوله ای است که در ادامه آنها را بررسی می کنیم.
۱ . سیستم های دو لوله ای
هزینۀ اولیۀ سیستم های دو لوله ای کمتر است و در آنها برای تغذیۀ آب سرد از همان سیستم لوله کشی آب گرم استفاده می شود. فن کویل ها دارای یک کویل هستند و ترموستات های اتاقی دارای کلید تبدیل وضعیت تابستانی به زمستانی هستند. این سیستم در نواحی که تمام اتاق ها نیازمند سرمایش و یا تمام اتاق ها نیازمند گرمایش هستند، عملکرد خوبی خواهد داشت. در سیستم های دو لوله ای ، امکان سرمایش و گرمایش همزمان (که در بسیاری از پروژه ها در طی فصول معتدل مورد نیاز است) وجود ندارد و نمی توان برخی از اتاق ها را گرم و برخی از آنها را سرد کرد.
در مواردی که تمام فضاهای موجود در ساختمان به عنوان یک منطقه در نظر گرفته می شود ، موضوع مذکور باعث بروز مشکل خواهد شد. با منطقه بندی کردن سیستم لوله کشی (با توجه به جهت جغرافیایی آنها) می توان این مشکل را تا حدودی مرتفع کرد. در این صورت هر منطقه می تواند مستقل از سایر منطقه ها ، گرم یا سرد شود. در عین حال در چنین حالتی نیز اگر بخشی از ساختمان تحت سایۀ ساختمان های مجاور باشد ، ممکن است یک اتاق نیاز به گرمایش و اتاق دیگری که در همان جهبۀ ساختمان قرار دارد نیازمند سرمایش باشد.
مشکل دیگری که در رابطه با تبدیل وضعیت در سیستم دو لوله ای مطرح است ، لزوم تبدیل وضعیت های متناوب سیستم از حالت سرمایش به گرمایش و بالعکس است که علاوه بر پیچیده کردن بهره برداری ، مصرف انرژی را نیز افزایش خواهد داد. برای مثال در این سیستم ها باید بتوان انبساط آب از حالت سرمایش به حالت گرمایش را از نظر هیدرولیکی امکانپذیر ساخت. به علاوه از نظر سایکرومتریکی نمی توان در هنگام استفاده از سیکل گرمایش از رطوبت گیری استفاده کرد.
هر سیستم دو لوله ای را باید دقیقا تحلیل کرد. به هر صورت استفاده از این سیستم در ساختمان های تجاری توصیه نمی گردد. با پیش بینی یک گرمکن الکتریکی در درون فن کویل می توان از سیستم فن کویل دو لوله ای برای گرمایش و سرمایش همزمان نیز استفاده کرد.
۲ . سیستم های چهار لوله ای
معمولا سیستم چهار لوله ای بیشترین هزینۀ اولیه را دارد ولی بهترین عملکرد را در بین سیستم های لوله کشی فن کویل نیز خواهد داشت.
با استفاده از این سیستم :
۱ . برای هر واحد فن کویل ، امکان تأمین گرمایش و سرمایش در تمام فصول وجود دارد.
۲ . نیازی به تبدیل وضعیت تابستانی به زمستانی ندارد.
۳ . بهره برداری از آن آسان تر است.
۴ . می توان از حرارت خورشیدی ، بازیافت حرارت و … استفاده کرد.
تجهیزات مرکزی
تجهیزات مرکزی را بر مبنای بار کلی ساختمان (که در آن مقدار بار تمام ساختمان در ساعت قلۀ بار محاسبه می شود) انتخاب می کنند نه بر مبنای مجموع قلۀ بار هر یک از فن کویل ها. در محاسبۀ بار سرمایش باید برای بارهای روشنایی و افراد ، ضرایب همزمانی مناسب در نظر گرفت. مقدار بار گرمایش را بر این اساس محاسبه می کنند که در هنگامی که افراد حضور ندارند ، درجه حرارت درون فضای مورد نظر به درجه حرارت پیش بینی شده در طرح برسد. به علاوه وقتی در شب از کنترل تنظیم مقدار هوای تازه با توجه به تعداد افراد استفاده می شود ، مقداری ظرفیت اضافی نیز برای گرم کردن ساختمان در ابتدای صبح باید درنظر گرفت.
تنها دلیل استفاده از دستگاه های هواساز در سیستم های تمام هوا ، تأمین هوای جایگزین و هوای تازۀ مورد نیاز برای فضاهای مختلف است. دستگاه های تامین کنندۀ هوای تازه تشکیل شده اند از یک کویل پیش گرمکن یا پیش سردکن ، کویل های سرمایش و گرمایش ، فیلتر هوا و …
تأمین هوای تازه در سیستم های تمام آب
معمولا تأمین هوای تازه در سیستم های تمام آب که از مولفه های اصلی بار تهویه مطبوع است ، یکی از مشکل ترین عوامل کنترلی است. برای صرفه جویی در مصرف انرژی باید مقدار هوای تازه را برابر با حداقل مقدار پیشنهادی درنظر گرفت.
بهترین روش کنترل هوای تازه استفاده از سیستم مرکزی هواساز است که در آن هوا تا درجه حرارت حدود ۷۰ درجه فارنهایت گرم یا سرد می شود. با این روش ، مشکلات ناشی از نفوذ هوا از خارج ساختمان و اثر دودکشی به حداقل خواهد رسید. هوای تازه تأثیر زیادی بر بار نهان اتاق دارد و بنابراین در سیستم های مرکزی تأمین هوای تازه باید از کویل رطوبت گیر استفاده شود تا وقتی مقدار رطوبت هوای بیرون زیاد است ، مقدار رطوبت داخل اتاق از حدّ مجاز بیشتر نشود.
در ساختمان هایی که فن کویل ها فقط برای تهویه فضاهای پیرامونی استفاده می شوند و تهویه فضاهای داخلی ساختمان توسط دستگاه هواساز انجام می شود ، می توان هوای تازۀ مورد نیاز فضاهای پیرامونی را از سیستم منطقۀ داخلی ساختمان تأمین کرد. به علاوه ، هوای تازه را می توان در ۷۰ درجه فارنهایت و ۵۰ درصد رطوبت نسبی از طریق کانال کشی و نصب دریچه به صورت مستقیم (و بدون اینکه شرایط آسایش تأمین شده توسط واحدهای فن کویل را خدشه دار کند) به درون اتاق تغذیه کرد.
