تفاوت داکت اسپلیت با چیلر و مقایسه آنها از ۴ بعد مختلف
مقایسه چیلر با داکت اسپلیت را می توان از ابعاد مختلف بررسی کرد. تفاوت داکت اسپلیت با چیلر در مسائلی چون توان حداکثری، امکان یا عدم امکان تنظیم رطوبت، نحوه فیلتراسیون و غیره به چشم می خورد و ما به بعضی از مهمترین این تفاوت ها می پردازیم.
۱ . تفاوت داکت اسپلیت با چیلر از بعد سیستم های مکمل
برای پی بردن به تفاوت داکت اسپلیت با چیلر ، ابتدا باید ساختمان این دو سیستم را کنکاش کنیم. چیلر دستگاهی است متشکل از کمپرسور و موتور الکتریکی آن، مبدل های حرارتی به نام اواپراتور و کندانسور و یک شیر منبسط کننده که گاز فریون (مبرد) در آن جریان یافته و طی یک سیکل دائمی، منجر به کاهش دمای آب می شود. آبی که سرد شد با پمپ به دستگاهی دیگر در داخل یا پشت پنجره ساختمان مانند فن کویل یا هواساز پمپاژ می گردد. در بعضی موارد نیز چیلر به جای سرد کردن آب، مبرد را با لوله کشی به هواساز ارسال کرده و مستقیما هوا را خنک می کند که در این صورت به این سیستم پکیج یونیت گفته می شود. بنابرین چیلرها معمولا به سه شکل موجود هستند :
۱ . به همراه فن کویل
۲ . به همراه هواساز
۳ . به شکل پکیج یونیت
آب سرد ارسالی از سمت چیلر به این دستگاه ها در کویل (لوله های مارپیچی) این دستگاه ها جریان یافته و فن با چرخش خود، هوا را از اطراف کویل ها عبور داده و دمای آن را کاهش می دهد.
اتصال چیلر با لوله کشی آب سرد به هواساز یا فن کویل ها و یا به هر دو
داکت اسپلیت نیز از دو قسمت تشکیل می شود. قسمت اول همانند چیلر دارای کمپرسور و کندانسور و … است (یونیت خارجی) و مبرد را با لوله کشی به یک اواپراتور (یونیت داخلی) قرار گرفته در زیر سقف کاذب می فرستد و عمل سرمایش هوا توسط مبرد انجام می شود.
برای گرمایش ، هر دو سیستم نیاز به آب گرم یا بخار داغ دارند. در اواپراتور داکت اسپلیت یک کویل مخصوص آب گرم تعبیه می شود و در فن کویل، هواساز یا پکیج یونیت هم یک کویل مخصوص آب گرم وجود دارد. در هر دو سیستم، آب توسط یک منبع حرارتی گازسوز مانند بویلر یا پکیج گازسوز یا هر سیستم دیگری گرم شده و به کویل های این دستگاه ها ارسال می شود و فن با چرخش، این بار هوا را گرم می کند.
۲ . مقایسه چیلر با داکت اسپلیت از بعد توان حداکثری
دومین مقایسه چیلر با داکت اسپلیت از نگاه ظرفیت و مساحت و حجم تحت پوشش بررسی می شود. حداکثر تناژ تبرید سیستم داکت اسپلیت در مقایسه با چیلر بسیار کمتر است. داکت اسپلیت ها معمولا تا حداکثر ۵ تن تبرید استفاده می شوند. اگر ساختمان به ۲۰ تن تبرید نیاز داشته باشد، باید از ۴ دستگاه مجزای ۵ تنی استفاده شود.
ولی ظرفیت چیلرها معمولا از ۱۰ تن آغاز و توان حداکثری آنها به ۱۰۰۰ تن تبرید هم می رسد. در تناژهای کمتر از ۱۰ تن نیز معمولا از مینی چیلر که ساختاری مشابه چیلر دارد استفاده می شود. بنابرین پیشنهاد ما برای تناژهای بالا قطعا استفاده از چیلرها است زیرا برای مثلا همان ۲۰ تن باید ۴ دستگاه مجزا با ۴ مدار لوله کشی و کانال کشی در نظر گرفته شود ولی در چیلر تنها یک چیلر مرکزی ۲۰ تن نصب می گردد و در تناژهای کم نیز می توان از مینی چیلر یا داکت اسپلیت (با توجه به مزایا و معایب آنها) استفاده نمود.
۳ . فرق داکت اسپلیت با چیلر در امکان آنها برای تنظیم رطوبت
سومین تفاوت داکت اسپلیت با چیلر در قابلیت آنها برای افزودن یا کاستن از رطوبت هوای ورودی به ساختمان است. داکت اسپلیت فقط در حالت سرمادهی که مبرد وارد کویل های اواپراتور آن می شود، باعث کاهش رطوبت (در تابستان) شده و در زمستان نمی تواند رطوبت را افزایش یا کاهش دهد. ولی چیلر با اتصال به دستگاه هواساز و یا وقتی به صورت پکیج یونیت استفاده می شود، می توان در هواساز آن تجهیزات رطوبت زنی و رطوبت گیری را افزود و به دقت رطوبت هوا را هم در تابستان و هم زمستان به میزان دلخواه تنظیم نمود.
۴ . مقایسه چیلر با داکت اسپلیت از بعد پاکسازی هوا
چهارمین مقایسه چیلر با داکت اسپلیت از بعد فیلتراسیون هوا انجام می شود. اواپراتور (یونیت داخلی) داکت اسپلیت نسبت به هواساز چیلر ابعاد کوچکتری داشته و چون در زیر سقف کاذب جای می گیرد، در افزودن فیلترها با محدودیت مواجه هستیم ولی در دستگاه هواساز چیلر، انواع و اقسام فیلترها (هر نوع فیلتری و متناسب با نیاز) را می توان در مسیر عبور هوا اضافه کرد و با فیلترهای هپا و اولپا به راندمان ۹۹٫۹۹ درصدی پاکیزگی هوا رسید.
