بارهای تهویه مطبوع منطقه های پیرامونی ساختمان : تغییرات بار تهویه مطبوع در فضاهای پیرامونی ساختمان (حتی وقتی که تمام اتاق ها در یک ضلع ساختمان قرار دارند) موجب می گردد مقدار سرمایش و گرمایش مورد نیاز ساختمان تغییر عمده ای بکند. بنابراین، برای کنترل دقیق شرایط محیطی فضاهای پیرامونی ساختمان، باید این فضاها دارای کنترل های مختص به خود باشند. بارهای اصلی زیر را باید در نظر گرفت.

بارهای داخلی

حرارت حاصل از لامپ ها همیشه یک بار سرمایش است و مقدار آن در اکثر ساختمان ها ( بجز ساختمان های مسکونی ) تقریبا در تمام طول روز ثابت است. از نظر صرفه جویی در مصرف انرژی می توان در هنگام عدم نیاز، لامپ ها را خاموش کرد که این موضوع باعث تغییرات بیشتر بار روشنایی خواهد شد. حرارت حاصل از افراد نیز یک بار سرمایش است و معمولا تنها بار داخلی است که مؤلفه نهان نیز دارد. مقدار حرارت ناشی از تجهیزات می تواند از صفر تا حداکثر تغییر کند و این موضوع یک عامل مهم در طراحی ساختمان است.

بارهای خارجی

حرارت حاصل از خورشید همیشه یک بار سرمایش (غالبا بار سرمایش اصلی) محسوب می شود و تغییرات آن زیاد است. مقدار حرارت حاصل از خورشید برای یک فضای خاص در طول روز تغییر می کند. مقدار و سرعت تغییر این بار متأثر از جهت جغرافیایی ساختمان، مساحت شیشه، ظرفیت ذخیره حرارت ساختمان و اشیاء درون آن، و ابرهای موجود در آسمان است. تغییر پیوستۀ سایۀ ساختمان های مجاور، درختان، ستون های بیرون ساختمان، و سایبان ها نیز تأثیر قابل ملاحظه ای بر تغییرات مقدار بار خورشیدی دارد.

بار هدایتی (با توجه به درجه حرارت هوای خارج) می تواند به صورت اتلاف حرارت از ساختمان یا افزایش حرارت به ساختمان باشد. معمولا در فصل تابستان، افزایش فشار حاصل از تأمین هوای تازه برای جلوگیری از نفوذ هوای خارج کافی است. در عین حال، در فصل زمستان، نفوذ هوای خارج به داخل ساختمان می تواند اتلاف حرارت قابل توجهی را به همراه داشته باشد، به ویژه در طبقات پایین ساختمان های مرتفع. مقدار این اتلاف به سرعت باد، اثر دودکشی و نیز اختلاف درجه حرارت در دو طرف دیوارهای خارجی بستگی دارد.

حداکثر بار سرمایشی

حداکثر بار سرمایشی یک فضا تابعی است از مقدار مؤلفه های بار و همزمانی وقوع آنها. حداکثر مقدار بار گرمایشی تابعی از مقدار بارهای هدایتی و نفوذ هوای خارج است. مقدار تغییرات خالص بار در یک روز تابستان یا زمستان می تواند ناشی از تغییر بار حرارت حاصل از افراد یا تجهیزات و یا سایه ها باشد.

برای اینکه یک سیستم تهویه مطبوع عملکرد موفق داشته باشد، باید بتواند تغییرات بار را برای هر اتاق برآورده کند و در عین حال سایر معیارهای عملکرد (از قبیل کنترل رطوبت، نفوذ هوای خارج به داخل، جابجایی هوا، تأمین هوای تازه و سطح صدا) را نیز برآورده کند.